Senin, 24 Oktober 2011

naskah teater

“NOSTAGIA HITAM PUTIH”

NASKAH: M. Sinar Hadi (Dosen UNJ) /
SUTRADARA: Muhammad Rain (Pimpinan Umum Teater Langsa)
Sumber: http://www.facebook.com/note.php?note_id=405762717227

Putaran 1
DI GERBANG SEKOLAH. PAGI HARI. DAN SETIAP SAAT TERJADI. SEKELOMPOK SISWA-SISWI BERDIRI DENGAN SANTAI SAMBIL MENGUCAPKAN SALAM KEPADA BAPAK DAN IBU GURU YANG LEWAT DI HADAPANNYA.
“Selamat pagi, Pak, selamat pagi, Bu, selamat pagi semua!”
BEL BERBUNYI TIGA KALI. SEMUA SISWA DAN SISWI BERHAMBURAN MASUK MENUJU KELASNYA MASING-MASING. DAN TUGAS AKHIR PENJAGA GERBANG SEKOLAH MENUTUP PINTU GERBANG.
“Jangan ditutup, Pak!”
“Siapa kamu?”
“Jumena, Pak. Pak Robert lupa, ya dengan saya?”
“Ya, lupa lah. Setiap tahun berganti siswa. Apalagi saya hanya seorang penjaga pintu sekolah.”
“Ya, Pak. Saya Jumena, lulusan tahun 1945. saya dulu kelas 3 IPA.”
“Wah, nggak logis. Jadi nggak lucu, deh.”
“Ya, nggak apa-apa. Saya datang ke sekolah bukan untuk melucu, tapi sekedar bernostalgia. Pak Robert…siapa…..?”
“Robert De Niro.”
“Ya, Robert De Niro. Saya ingat. Bapak masih ingat cerita-cerita tentang anak-anak dan guru-guru di sini?”
“Masih lah. Ini saya punya bukunya. Semua catatan ada di sini.”
“Kalau saya sudah lupa, Pak.”
“Itulah kelebihan murid. Setelah lulus dari sekolah pasti lupa dengan sekolahnya, pesuruh sekolahnya, dan yang utama lupa dengan gurunya.”
“Tapi, saya memang lupa. Saya baru jatuh dari mobil BMW saya. Jadi saya lupa ingatan. Semua memori saya hilang.”
“Ya, saya hanya pesuruh sekolah. Maklum. Kalau siswa banyak alasan. Karena memang banyak cara untuk melupakan.”
“Terima kasih atas pengertiannya, sekarang ceritakan dong, Pak!”
“Baik, saya akan bercerita. Semoga ingatan kamu dapat pulih kembali.”
PESURUH SEKOLAH MULAI MEMBUKA BUKU CERITANYA. DIA MENGEBAT-NGEBET HALAMAN DEMI HALAMAN, SEPERTINYA MENCARI HALAMAN DENGAN CERITA-CERITA YANG MENARIK.
Halaman pertama. Nostalgia lapangan olah raga.
TAMPAK ANAK-ANAK KELAS IPS SEDANG MENUJU LAPANGAN. MEREKA BERLARI-LARI MENGIKUTI GURU OLAH RAGA.
GURU 1 : nah anak-anak, jangan duduk dulu setelah berlari!
SISWA 1 : emangnya kenapa, Pak?
GURU 1 : berarti kamu capek.
SISWA 2 : ya, jelaslah, Pak, yang namanya habis lari pasti capek.
GURU 1 : anak-anak olah raga itu sangat penting. Artinya kita harus
selalu menjaga kesehatan. Artinya kesehatan itu tidak
dapat dibeli dengan uang, dengan harta kekakayaan.
Artinya…
SISWA 3 : nggak punya duit buat ke dokter, Pak!
GURU 1 : geblek kamu. Dikasih tau malah ngeyel. Artinya kamu itu
berani menentang guru. Artinya menentang guru itu salah.
Artinya salah itu berdosa. Artinya …
SISWA 4 : dosa itu benjol!
GURU 1 : geblek kamu ngomong seenaknya saja. Artinya kamu itu
bicara tidak dipikir. Artinya mulut kamu tidak ada filternya.
Artinya…
SISWA 5 : mulutnya kagak ada saringannya!
SEMUA SISWA TERTAWA.
GURU 1 : geblek kamu! Artinya…
SISWA 1 : artinya…
SISWA 3 : kapan olah raganya, Pak! Ceramah melulu!
GURU 1 : sabar, olah raga itu harus pakai pemanasan. Artinya
warming up. Artinya ….
( MERUNDUK MENGAMBIL BOLA )
SEMENTARA SISWA-SISWI SUDAH TIDAK ADA DI TEMPAT. GURU 2 TERKEJUT.
GURU 1 : loh, pada ke mana itu anak-anak! Geblek dasar! O, itu
,mereka sedang olah raga di sawah!
GURU 2 MENUJU KE SAWAH UNTUK MELIHAT ANAK-ANAK YANG BEROLAH RAGA. TETAPI TERNYATA YANG DILIHAT BUKAN SISWA-SISWI KELAS IPS YANG SEDANG BEROLAH RAGA MELAINKAN SEPASANG SISWA YANG SEDANG BERPACARAN DI SAWAH.
ACONG : lihat! Deburan ombak itu!
ACING : Cong! Mana ada ombak? Kita lagi pacaran di sawah tau!
ACONG : Dan burung-burung camar itu!
ACING : Cong! Mana ada burung camar? Kita lagi pacaran di sawah!
ACONG : Yah, kita ngebayangin aja udah cukup, kok.
PERASAAN MEREKA YANG SEDANG MELAYANG-LAYANG DI UDARA TIBA-TIBA BUYAR DIHEMPAS SUARA IBU GURU YANG MEMERGOKI MEREKA BERPACARAN.
GURU 1 : Bagus! Di kelas mana ada ombak, mana ada burung, mana
Ada pelajaran. Acooooongggggg, Aciiiinnngggg. Bisanya
Cuma pacaran aja! Belajar kagak pernah bener! Otaknya
bebel! Bagaimana mau lulus ujian! Ingat ya, lima, lima, lima,
rata-ratanya kamu baru bisa lulus! Balik ke kelas!
ACONG DAN ACING SEPERTI WIROK YANG KEPERGOK SIAP DIGOROK KARENA SUDAH MELANGGAR PERATURAN SEKOLAH. PACARAN PADA JAM BELAJAR BERLANGSUNG.
GURU EXIT.
MUSIK : FADE IN – FADE OUT
Halaman kedua. Nostalgia si banci kaleng.
SILVIA SEPERTI BIASANYA BERLARI-LARI TIDAK KERUAN, MONCAR-MANDIR KECENTILAN MENCARI PERHATIAN SETIAP ORANG.
SILVIA : selamat pagi, teman-teman. Hari ini bagaimana
penampilan eke? OB, kan? Oke Banget gitu.
MARKONA : wah, betul! Oksbang deh lo! Kaya tutup botol kecap
tau!
SILVIA : eh, Kona, Markona! Ye kayanye sentiment deh sama
eke. Awas ye, eke kagak sampein salam loh, sama si
Jumena, cowok yang serba gede tau!
MARKONA : eh, siape loh, berani-berani ngatur gue!
SILVIA : eh, gue tuh SILVIA DASYARIFA SUKARELAWATI
AJRUT-AJRUT, hobinya ngegosip, cita-cita kalo
lulus mau jadi pragawati harapan bangsa dan negara,
terutama harapan cucok-cucok, kebiasaan maunye
nolongin orang, mau nggak loh gue tolongin!
MARKONA : ya, udeh. Serius loh nolongin gue? Awas ye kalo gagal,
muke lo gue ganti sama ember dobrak.
SILVIA : iiihhh, sadis deh lo, kaya dokter bedah aje, masa
muka orang mau diganti ember dobrak! Yuu…!
DI KANTIN SEKOLAH. TAMPAK SILVIA SI BANCI KALENG LAGI SIBUK NGEGOSIP MENCOMBLANGI MARKONA DAN JUMENI UNTUK MEREBUT HATI JUMENA.
MARKONA : eh, banci kaleng! Gimana tuh kabarnya Jumena?
Udeh lo sampein salam gue? Trus gimane kira-kira
die bakal nembak gue nnggak?
SILVIA : eh, bacot belumut! Kalo ngomong asal ngejeplak aje.
Gue tuh bukan banci kaleng, gue wanita sama kaya
elu pade. Gini-gini gue juga mahluk Tuhan tau!
JUMENI : ude, deh elu ngomong apa sama Jumena? Bener, kan
die naksir gue? Tapi tetep gue jual mahal dulu
MARKONA : alah, Jumena kagak bakal mau sama anak IPS
kampungan kaya elu, miskin lagi!
SILVIA : eh, gerobak dangdut ngemeng aje lo, gue dulu yang
ngomong, maen nyelonong aje kaya cecurut!
JUMENI /
MARKONA : ye, udah elu ngomong!
SILVIA : ye, eke kagak tau siape yang dipilih Jumena. Kita liat
aje nanti, yuu..! EXIT
JUMENI, SI BANCI KALENG, DAN MARKONA BERLALU DARI KANTIN.
MUSIK : FADE IN – FADE OUT
SEKELOMPOK ANAK IPS DAN ANAK IPA TAMPAK SEDANG TEGANG. MEREKA SEPERTINYA AKAN BERKELAHI. DI ANTARA KELOMPOK ITU ADA JUMENI, JEMENA, MARKONA, DAN SI BANCI KALENG. MEREKA KELIHATANNYA SERU SEKALI ADU MULUT. SATU SAMA LAIN TIDAK MAU MENGALAH.
SISWA IPS 1 : e, gerobak dang dut! Elu tuh gak pantes jadi anak
IPA, apa lagi IPS, gak sudi la yau!
YANG LAIN : betulllllll….banget!
SISWA IPA 1 : e, dasar anak IPS, mau coba-coba gaul sama anak
IPA, nggak lagi! Belajarnya aja di mal!
YANG LAIN : iiiiiihhh, norak!
SISWA IPS 2 : sembarangan! Anak IPA gayanya aja sebakul,
otaknye sih, secobek! Ngaku kutu buku, kutu
ayam kali!
YANG LAIN : gatel dong!
SISWA IPA 2 : (MARKONA) Eh, elu bisa buktiin gak? Jangan Cuma
ngomong aje dong!
SISWA IPS 3 : bisa. Buktinya setiap kelulusan anak-anak IPA yang
mau ke perguruan tinggi, ngambilnya mata pelajaran
IPS.
YANG LAIN : takut kali! Atau nggak sanggup (TERTAWA)
JUMENI : STOP! Berhenti! Ngapain ngadu bacot nggak ada
artinya!
JUMENA : hai, manis! Wah..wah..betinanya nongol juga! Cantik
nian! Kita akhiri permusuhan kita selama ini kalau
kamu mau jadi pacar gua. Oke! (SAMBIL MENOEL
DAGU JUMENI)
YANG LAIN : Oke ……!
JUMENI : (MENAMPAR JUMENA) lo pikir gue segampang itu!
ngaca dong anak mami! Pulang dulu aja sebelum babak
belur! Nyusu sama kambing!
YANG LAIN : (TERTAWA) anak kambing mau pacaran, ciaannn
deh!
JUMENA : manis, mau anak kambing kek, mau ditampar berkali-kali, yang penting dikau mau jadi pacarku. Setuju man?
YANG LAIN : setujuuuuuuuuu bangettttttt!
JUMENI : iiih, gak sudi gue, mendingan gue jomblo deh.
SISWA IPA 3 : (MARKONA) uhhh, muna banget! Dasar jablai sawah
cocok buat ngusir burung!
SILVIA : wah, si sarang nyamuk ngomong seenaknya! Kita
serang aja!
JUMENI : ya, kita serang, mulai!
PADA AKHIRNYA MEREKA JADI BERKELAHI DENGAN SENGIT. TAPI SEBENTAR SAJA KARENA MEREKA MERASA ADA YANG KEHILANGAN. JUMENA DAN JUMENI TIDAK ADA DI HADAPAN MEREKA. JUMENA JUMENI MENGHILANG TAK TAHU KE MANA.
SISWA IPA 4 : hei, Jumena gak ada! Jumena hilang!
YANG LAIN : pasti diculik sama burung-burung sawah! Dasar
pecundang-pecundang sawah!
SISWA IPS 4 : hei, Jumeni hilang! Jumeni gak ada di sini!
YANG LAIN : dasar perampok-perampok sawah!
MEREKA SEGERA MENCARI JUMENA-JUMENI. MEREKA BERTERIAK HILIR MUDIK, HINGGA AKHIRNYA MEREKA MENEMUKAN JUMENAN JUMENI SEDANG ASYIK BERMAIN DI PINGGIR PANTAI CILINCING.
DAN MEREKA PUN BERMAIN, BERMANDI, BERCENGKRAMA BERSAMA DI PANTAI. MEREKA LUPA BESOK HARUS UJIAN NASIONAL.
MUSIK : FADE IN – FADE OUT
Putaran 2
Halaman keempat. Nostalgia di dalam kelas.
TAMPAK SISWA-SISWI SEDANG MENGERJAKAN SOAL-SOAL UJIAN NASIONAL. MEREKA SIBUK DENGAN DIRINYA MASING-MASING. ADA YANG NERVOUS. ADA YANG MENYONTEK. ADA YANG MELIRIK. ADA YANG TANYA-TANYA. ADA YANG MAIN KERTAS LEMPAR. ADA YANG MAIN SMS. ADA YANG NGEBET BUKU. POKOKNYA SITUASI DAN KONDISINYA MENDUKUNG.
Halaman kelima. Nostalgia di lapangan upacara.
( PEMBACAAN PUISI UPACARA SEENAKNYA DIIKUTI PESERTA UPACARA )
CATATAN : GERAK, EKSPRESI DAN MINI KATA DISESUAIKAN SAJA
(IMPROVISASI)
PEMBINA UPACARA : nah, bapak dan ibu guru, serta anak-anakku, pada
kesempatan ini saya yang menjadi Pembina upacara.
Nah, bicara soal geografi, sekolah kira ini betul-
betul sekolah mewah. Untuk itu kita bersyukur,
karena sekolah kita aman, nyaman, jauh dari
preman. Karena letak sekolah kita di depan tidak,
di belakang tidak, di tengah tidak, di pinggir tidak,
jelasnya sekolah kita ini letaknya mepet dengan
sawah. Demikian amanat saya selaku Pembina
upacara. Terima kasih.
PESERTA UPACARA DIBUBARKAN.
Halaman keenam. Nostalgia amplop kelulusan.
MUSIK : FADE IN – FADE OUT.
SISWA-SISWI SEPAKAT MEMBUKA AMPLOP KELULUSANNYA DI LAPANGAN SEKOLAH. MEREKA MEMULAI DENGAN HITUNGAN MUNDUR.
JUMENA : gue lulus! Gue lulus!
JUMENI : gue juga lulus! Yee…gue lulus!
YANG LAIN : yeee…gue lulus! Gue juga lulus! Kita llus semua! Eh,
liat si Markona bacot belumut! Kenapa dia nangis!
Kenapa lo Markona?
MARKONA : gue sedih karena bahagia.
YANG LAIN : maksud lo, lo juga lulus?
MARKONA : gue nggak lulus Ujian. Tapi gue bahagia, karena gue
lulus ujian KUA. Gue mau kawin!
YANG LAIN : Huuuuuuuuuuuuuu…norak bangetttt

MUSIK : FADE IN – FADE OUT

SELESAI (@Teater Langsa)

 

Tidak ada komentar:

Posting Komentar